Op mijn facebook krijg ik een herinnering van exact 7 jaar geleden. Het was de trouwdag van mijn nicht Kelly en mijn coming out als babs. Zelfs na 7 jaar is het nog steeds een heerlijk verhaal om te vertellen en dat gebeurt dan ook regelmatig als ik bij mijn bruidsparen thuis op de bank zit.
Het begon allemaal in de zomer van 2015, ik was net mijn baan in de horeca kwijt door faillissement van het restaurant en was mezelf daardoor even kwijt. Het faillissement sloeg in als een bom en toen kwam de grote vraag: Wat nu? Wat wil ik dan gaan doen? Weer de horeca in, of iets anders? Ik had geen idee, maar besloot de tijd te nemen om dat uit te zoeken.
Toen wij op een doodgewone woensdagavond bij Kelly en haar, toen nog, verloofde Remco op visite gingen kreeg ik daar een vraag die ik never nooit heb aan zien komen: "Sas, we willen niet getrouwd worden door iemand die we niet kennen, zou jij ons willen trouwen?"
Het gebeurt me niet vaak, maar toen was ik compleet sprakeloos, me terdege beseffende dat ze het belangrijkste van de hele trouwdag, de ceremonie en de voltrekking van hun huwelijk, aan mij toevertrouwden. Wauw... wat een ongelofelijk eer!! Met tranen in m'n ogen zei ik volmondig JA!
Al snel ontstond het idee om het voor iedereen een verrassing te houden dat ik ze zou gaan trouwen. Tof! Gaan we doen! Op dat moment leek het een heel simpel plan, gewoon niks zeggen en dan wordt 't vanzelf 3 juni.
Onderweg naar huis borrelde het al van de inspiratie, niet over hun speech die ik zou gaan schrijven, maar over mijn eigen toekomst. Zou het niet supergaaf zijn als ik écht trouwambtenaar word?
Het idee werd een plan en al snel kon ik bij de gemeente Binnenmaas in de Hoeksche Waard op gesprek, nog geen uur later stond ik buiten: mèt een aanstelling als Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand én een afspraak voor mijn beëdiging bij de Rechtbank in Dordrecht. Superblij natuurlijk en wat doe je als je superblij en enthousiast bent? Juist, dat wil je van de daken schreeuwen! Maar wacht ff: als ik dat nu ga vertellen, dan legt iedereen de link met het aanstaande huwelijk van Kelly en hebben we geen verrassing meer. Shit! Dat is geen optie! Dus: dan kan ik ook niemand vertellen dat ik een nieuwe baan als trouwambtenaar heb. Oké dan... dit worden nog hele lange maanden.
En dat werden 't! In het begin ging het nog wel, al was het wel heel erg moeilijk om al mijn ervaringen met bruidsparen, hun ceremonies en mijn eigen belevingen niet te delen met familie en vrienden. Naarmate de dag dichterbij kwam, werd het steeds moeilijker om niks te verklappen, want inmiddels had ik niet 1 geheim om te bewaren, maar 3! Want er was nog een dubbel 30jaar feestje voor het bruidspaar geregeld door beide families en met de meiden van onze kant hadden we nog een vrijgezellen dag voor Kelly geregeld. Steeds was het nadenken: tegen wie praat ik, welk geheim weet jij wel en welke niet, dus waar kan ik het wel over hebben en waar niet over. Het werd steeds moeilijker, dus daags voor het huwelijk sloot ik me af, veel te bang om ook maar iets te verklappen.
Stikzenuwachtig zat ik naast Arjan en onze boys, gewoon tussen de gasten, zoals afgesproken. De ceremoniemeesters, die van het plan op de hoogte waren, heetten het bruidspaar en alle gasten welkom en spraken de legendarische woorden: "U ziet dat de trouwambtenaar er nog niet is, maar die is reeds in ons midden. Wil diegene nu opstaan en naar voren komen".
Daar stond ik dan, te shaken op mijn benen. Mijn oom en tante die met tranen in hun ogen me aankeken in een mengeling van ontroering, verbazing en ongeloof. Mijn eigen ouders die niet begrijpende blikken naar elkaar stuurden, mijn hoogbejaarde oma wiens mond open zakte van pure verbazing.
"Dan ga je nietsvermoedend op een woensdagavond op visite bij het bruidspaar en krijg je een vraag die je never nooit hebt aan zien komen. Zou jij ons willen trouwen?" De stilte die ik daarna liet vallen was oorverdovend, wát een moment en wát een gezichten! Ik vergeet het nooit meer.
Inmiddels zijn we dus 7 jaar verder, ik heb ik in de tussentijd meer dan 300 huwelijken voltrokken en het einde is nog lang niet in zicht. Dankzij mijn nicht heb ik mijn roeping gevonden: het vertellen van en over de liefde, daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.
Lieve Kelly & Remco, van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag!
Fotocredits: Amy van Luik
Opmerkingen