De prins op het witte paard, menig sprookje heeft erover geschreven en het is ook de droom van heeeel veel kleine meisjes met schattige prinsessenjurkjes aan: “als ik ga trouwen, dan wil ik een grote witte koets met heel veel paarden ervoor!”
Als ik mijn moeder mag geloven, wilde ik vroeger ook op paardrijles. Ik heb er geen actieve herinnering aan en sinds ik, met een nog nat roze papiertje op zak, op de snelweg 2 paarden in een paardentrailer in paniek zag steigeren, ben ik als de dood voor paarden.
De chaos op de snelweg, de gekantelde paardentrailer, 2 paarden die in paniek het weiland in galoppeerden en ál die auto’s op elkaar staat op m’n netvlies gegrift. Paarden? Nee dank u, ik rij oprecht een andere route als ik ze kan ontwijken.
Dus toen er een styled shoot georganiseerd werd in een paardenstal kreeg ik het warm en koud tegelijk, begon nog net niet te hyperventileren en heb dus bedankt voor deze shoot. Maar ja, wat is nou een styled shoot zonder babs? Niks natuurlijk, dus moest ik over m’n angst heen stappen en hup, naar de shoot. Iedereen was heel lief en begripvol, maar ik moest toch echt zelf die stal in gaan.
Fotocredit: Miriam Schouten
Gelukkig was Anita zo lief om met me mee te gaan. Zij is een paardenmeisje puur sang en liet me rustig aan wennen. Met een hartslag van 300, klamme handen en een ademhaling door het dak heen, moest ik van mezelf langs de tafel en dus langs de paarden lopen, naar de andere kant van de stal en weer terug.
Het ging beter dan ik had verwacht! Het lukte zelfs een 2e keer in m’n uppie en ik liep vol goede moed de 3e keer de stal in, maar zag in een flits 1 van de kleine paardjes loslopen. Dat was een brug te ver, dus ik rende de stal uit. Toen die eenmaal weer veilig in z’n verblijf zat durfde ik het weer aan.
“Lachen Sas, dit is leuk hè!” zei Anita. Jaaaa, dit is zeker leuk, maar er snuffelt wel een paard aan m’n toga, piepte ik.
Alle hulde aan die meiden die me écht op m’n gemak hebben gekregen en eerlijk is eerlijk, de foto’s zijn prachtig!!! Stiekem ben ik onwijs jaloers op al die meiden die zo super relaxt tussen de paarden aan het werk waren terwijl hun haar zowat opgegeten werd en de 2 bruiden van de shoot die uitgebreid geknuffeld hebben. Dat durfde ik toch echt niet, maar ik moet toegeven: ik raak nu niet meer in de stress als ik een paardentrailer op de weg tegenkom.
Toen ik dit hele verhaal vertelde aan de bruid die ik dit jaar ga trouwen en die zowat in de paardenstal wóónt, kon ze haar geluk niet op! Ze sprong een gat in de lucht en begon haar hele droom te vertellen. Want hoe gaaf zou het zijn als zij en haar aanstaande met de bruidsmeisjes aankomen in de paardenkoets die getrokken wordt door 6 prachtige zwarte hengsten met op het voorste paard, jawel, hun trouwambtenaar!!
OMG! Ik moet daar nog even een paar nachtjes over slapen….
Fotocredit: Anita Korporaal