Wat mag er nou NIET ontbreken in een Brabantse ceremonie? Na het lange maar gezellige gesprek aan de tuintafel in de prachtige tuin van dit lieve stel in het Brabantse land, sla ik gelijk 2 vliegen in 1 klap, want hun prachtige tuin is gelijk ook hun trouwlocatie. Wat is nou beter om het gesprek aan te gaan op het “plaats delict”, zoals wij dat wel eens noemen?!
Het begon al tijdens het kennismakingsgesprek begin februari. “Het gaat wel even duren eer we wat laten weten, want we gaan eerst carnavallen en ontnuchteren, en daarna hoor je van ons”. Helemaal prima, geniet er lekker van, ik hoor het wel. Nou.. had ik zelf bedacht… 5 dagen feesten, 5 dagen ontnuchteren, dus over een kleine 2 weken zullen ze wel aan de bel trekken, en jawel! Het eerste JA-woord was eruit, ik mocht ze trouwen!
Ik begon me gelijk te verdiepen in dat fenomeen waar ik mezelf, als geboren Rotterdamse, véél te nuchter voor vind, carnaval. Wat is er nou zo leuk aan om je 5 dagen lang vol te gieten met alcohol? Er ging een wereld voor me open, want natuurlijk had ik wel eens gehoord van Oeteldonk en Lampengat, maar van Tullepetaonestad had ik werkelijk nog nooit van gehoord en dan die náám! Het lukte me zowaar om het, op z’n Brabants uit te spreken, maar het kostte me een biertje.
Toen ik er een avondje voor ging zitten om de vrienden van het stel te bellen, kwam het natuurlijk uitgebreid aan bod en er ging nóg een wereld voor me open. Want carnaval staat bekend om het feesten en het zuipen, maar het is daarnaast zoveel méér! Het gaat ook over vriendschap, over verbroedering, over gezonde concurrentie met bijvoorbeeld Krabbegat, de plaats waar ik zelf dik 14 jaar geleden in het huwelijk trad.
Zo togen wij met onze ouders op een voor ons willekeurige zaterdagavond naar Bergen op Zoom om onze huwelijkslocatie te bezoeken, en troffen daar alleen maar feestende figuren aan met gordijnen en lampenkappen op. Wij keken onze ogen uit en ineens ging er een lampje branden. Ach jeetje jongens, het is carnaval! Wij vielen van de ene in de andere verbazing en dat was overigens geheel wederzijds, want in onze normale kloffie waren wij die avond ook een behoorlijke bezienswaardigheid.
Natuurlijk mocht dit niet ontbreken in de ceremonie, en we hebben er hartelijk om gelachen, want ondanks de Rotterdamse uitdrukkingen die ik moeiteloos had gecombineerd met Brabantse spreuken, had iedereen al heel snel door dat ik geen Brabantse was, maar een echte Rotterdammert.
Wat was het een verrassende ceremonie, niet alleen omdat niemand wist dat ik live zou gaan zingen in de ceremonie, maar vooral omdat ook de kinderen van het lieve stel, zelf een liedje hadden geschreven en gecomponeerd en dat direct na het JA-woord aan papa en mama lieten horen, zó lief en zó leuk en precies zoals ze zijn: Alles voor ’t jong.
Toen ik na de taart en de toast afscheid wilde nemen van het bruidspaar om mijn eigen liefde en boys weer te halen op de atletiekbaan, mocht ik niet eerder weg voordat ik een biertje had gedronken. “Wij hier in Brabant doen dat zo: jij mag niet weg voordat dat biertje achter je kiezen zit!” Ik keek de bruidegom aan en begreep gelijk.. ik kom hier niet mee weg. Dus pakte ik het biertje aan, nam een slok en zette het terug, ik moest nog rijden, dus nou ja vooruit dan! “Maar: vanavond neem jij een biertje en ik wil bewijs zien, dus app maar een foto dat je dat biertje opdrinkt!” DEAL! zei ik gelijk, en nam afscheid van dit geweldige leuke paar.
Belofte maakt schuld, dus toen ik ’s avonds op de al geplande verjaardag zat, heb ik heerlijk genoten van een lekker biertje. Natuurlijk geappt naar de bruidegom met een Rotterdamse spreuk: Vanavond een snee in m’n neus, maar hij was heerlijk! Proost!
Comments